BBQ'n in Zweden, naar het hoge noorden en 'floorballen' op de speelplaats!

Twee weken geleden sinds het laatste blogbericht: veel gebeurd, veel gezien, vertelstof genoeg dus!

We gingen vorige week met Bengt (the one and only!) op stap voor een wat ongewoon maar gezellige leeruitstap. Bengt nam ons mee naar zijn huis om samen met hem te wandelen langs de kusten van Gävle. We namen de bus in het centrum richting Alvboda en ontmoeten Bengt aan de bushalte. Het was een zonnige maar winderige dag. We wandelen de bossen in langs de oever van een rivier die uitmondt aan de kust. Onderweg wijst Bengt sporen van lynxen en herten aan die hier aan de oever water komen zoeken. Na een half uurtje wandelen in de diepsneeuw bereiken we de kustlijn. Een prachtig en tegelijk spookachtig zicht om te staren in een oneindigheid van bevroren kust en mee met de golven bewegende ijsrotsen. Ik waande me even in de noordpool of in een scène van 'The day after tomorrow'.
We keren even terug en installeren ons op een plek die voorzien is voor een openbare BBQ. Iedereen bracht iets mee om te eten. Christophe en ik zorgden voor braadworsten en broodjes.
 Met een paar zelfgemaakte spiesen van twijgen van de boom en wat hulp van Bengts zakmes lagen de worsten al gauw te braden boven het vuur.
Geen alledaagse activiteit om met je leerkracht te doen dus!
We eindigden onze tocht met een fika (koffie en koekjes) in het huis van Bengt. We ontmoeten er zijn zoon Simon die op de achtergrond een streepje gitaar speelt terwijl wij van een vers kop koffie genieten na een frisse wandeling.

Het was aftellen naar eind februari want onze langverwachte reis naar Lapland kwam in zicht.
Christophe en ik treffen de laatste voorbereidingen (activiteiten en logement boeken).
We spreken af met Michael , Peter, Maike en Bram om onze plaatsen op de trein te reserveren en slaan in de Willy's onze voorraad eten op voor de reis. (voornamelijk pasta)
And off we go!
Op de trein naar Kiruna is niet even op en af hebben we gemerkt. Je zit maar liefst 16u op de trein. Geen probleem dachten we, we nemen een cabine en organiseren er ons eigen kleine preparty. Niet dus... bleek dat de onze zitjes waren gereserveerd in de gewone wagon tussen de andere mensen. De conducteur kon onze eigen drankjes ook niet zo appreciëren (aangezien het restaurant in de trein graag ook wat geld verdiend).
We konden ons gelukkig nog amuseren met wat kaartspelletjes en een paar films op de laptop enzo vloog de tijd voorbij. S'morgens komen we aan in het zonnige Kiruna (!). We waren voorzien op temperaturen van - 25°. Bleek het nog geen -5° te zijn... Des te beter, weg met dat thermisch ondergoed!

In het tourist office worden we opgehaald door Gosito, onze Spaanse gids van CampAlta die zich met handen en voeten excuseert voor zijn gebrekkig Engels. Even wennen in het begin maar lachen deden we zeker!
We krijgen een rondleiding door het kamp waar overal houten hutjes staan rondom een bevroren meer. Hij toont ons de sauna ( waarop er op dat moment een groepje Chinezen lachend naar buiten komt gestormd om zich in de sneeuw te storten), uit de sauna neemt hij een schroefvormig voorwerp dat dient om aan ice-fishing te doen. Veel komt er echter niet van in huis want de schroef is bot en het ijs in het meer ongeveer 1 meter dik.
Na de rondleiding brengt Gosito ons naar ons eigen huisje (dat ongeveer op 1km afstand van het kamp ligt). Met een huisje waarin 13 personen kunnen voelden we ons met 6 als koning te huis. We installeerden ons en Maike maakte pannenkoeken om de reis in te huldigen.

Dag 2 brak al snel aan en Gosito kwam ons ophalen voor de eerste activiteit: de dog sledging!
Hij bracht ons naar een ware hondenliefhebber. De man beschikte zowaar over een 50-tal professionele trekhonden. Per twee konden we ons eigen slee besturen: iemand voorop en iemand achter het 'stuur' (wat eigenlijk bestond uit een zachte rem en een noodrem, die later zijn nut wel bewezen heeft).
We kregen elk de leiding over 5 honden. Christophe en ik vormden een team, ik startte achter het stuur. De honden maakten al snel vaart en we haalden gemakkelijk een snelheid van 35km/u.
We raasden door de bossen en over de uitgestrekte meren van Lapland, wat een zicht!
We stopten s'middags voor een zalmsoep met bijpassend broodje bij een gezellig vuur in een tipi-tent.
Nadat we opnieuw opgewarmd waren reisden we terug.
Bij de eindstreep bedanken we onze honden met een warme knuffel en een welverdiende streel.
Het was een schitterende ervaring!

Het was die dag stralend weer dus toen we terug bij onze hut toekwamen gingen we buiten in de diepsneeuw aan het werk en bouwden we een kampvuur waar we s'avonds hard van genoten met een geroosterd broodje.

Dag drie, vandaag stonden de snowmobiles ons op te wachten. Zoals afgesproken kwam Gosito ons om 9u aan de hut oppikken om ons naar het kamp te brengen waar we de rest van de groep (een heleboel Spanjaarden en wat Zweden) tegemoet komen. Na een korte introductie mogen we de kracht van het beestje uittesten, en kracht hebben ze zeker! Wat een gevoel om tegen 90 km/u over een bevroren meer te razen. Waanzinnig gewoon!
We rijden eerst rond de omtrek van het meer waarna we door de bossen crossen opweg naar het tweede meer. Het ijshotel komt in zicht en dus onze eerste halte, tijd voor een lunchpauze!
We bezoeken het (gratis) gedeelte van het ijshotel (de ijsreceptie, de ijskerk, de ijsbar). Om de kamers van het hotel te zien betaal je 200 kr en dat schijnt niet de moeite te zijn.
Op een kilometertje afstand van het hotel ligt een Saamidorpje waar we een paar rendieren bezochten.
Op de terugtrip switchen we van chauffeur (deze keer ik aan het stuur). Geen ongelukken en een  prachtige, adrenalinevolle ervaring! Wat wil een mens nog meer?

In de namiddag maken we een wandeling door de bossen in de hoop een wild eland tegen het lijf te lopen (liefst vanop een afstand), maar tevergeefs!
S'avonds vierden we Peter zijn verjaardag en rond middernacht was de lucht helder genoeg om het noorderlicht waar te nemen! Happy b-day Peter, we ordered you some northern light :)
We hadden echt geluk en het was een perfecte afsluiter van een perfecte trip!

Eenmaal terug van sprookjesland back to reality, terug naar school dus...
Het eerste proefexamen Zweeds naderde. Even samen de woordjes herhalen en grammatica inoefenen. We leerden ondertussen al iets bestellen op café of in een restaurant, de klok lezen. werkwoorden omzetten in de verleden tijd en imperatiefvorm. Great succes, ik haalde 30/34 voor het examen dus ik zat aardig op schema!
De stage naderde en Bengt bracht samen met ons een bezoekje aan de Fridhemsschool waar ik mijn mentor en de kinderen van mijn klas voor het eerst zag. Ik zal stage geven aan het 5de leerjaar   aan een klas van 22 kinderen. Na de eerste kennismaking kon ik al opmaken dat ze vrij goed Engels praten. Communicatie zal dus geen probleem zijn voor ze.

Voor de stage begon zetten we nog eens goed de bloemetjes buiten. Een afscheidsfeestje voor Cédric (Christophe's vorige kotgenoot), een tweetal bezoekjes aan de lokale discotheek 'Allstarz' en een ABC-party in iemands kelder mochten eraan geloven.
We brachten ook nog eens een bezoekje aan het stadium van Brynäs om de ijshockey match bij te wonen, jammer genoeg kon onze aanwezigheid niet overtuigen om te winnen en verloren de arme stakkers opnieuw. Ze hebben duidelijk niet meer het niveau van vorig jaar.

We brachten nog een bezoek aan het subtropisch zwembad van Gävle (wat tot mijn verbazing echt een tropisch zwembad bleek te zijn!). Met een bonnetje uit onze studentengids konden we gratis genieten van een Scheldorado-achtig geheel van draaikolken, jacuzzi's, en wildwaterstromen.
Om 19u s'avonds kon je je verplaatsen naar het buitengedeelte om te genieten van een hete jaccuzzi en sauna omringd door sneeuw. Als je je dan begeeft naar het echte zwembad (om baantjes te trekken) kun je op de achtergrond genieten van een streepje muziek gespeeld door een life muzikant! De Zweden weten hoe ze hun zwemmers moeten verwennen en daar kunnen ze bij ons wat van leren.

Vandaag was het zo ver. De eerste stagedag brak aan. Met een kleine portie gezonde zenuwen en een uitgeruste kop vertrekken Christophe, Marianne, Mary en ik naar de school.
We worden warm onthaald door het lerarenkorps en ontmoeten er al gauw onze mentor die ons meeneemt naar de klas. Ik stel me even kort voor aan de kinderen in het Zweeds en daarna vervolg ik mijn verhaal in het Engels waarna de kinderen zich aan mij voorstellen. Ik kom te weten dat 'floorball' (wat in principe gewoon hockey is) een populaire sport onder de jongens is, vergelijkbaar met de voetballers bij ons. Gek genoeg zijn het hier vooral meisjes die zich aan voetbal wagen.
Ik sloot een deal met ze dat als ik ze wat over België leer, dat zij me leren 'floorballen'.
Vanaf heden sta ik dus elke speeltijd op het hockeyveld te zwaaien met een stick al hopend niet onderuit te glijden op het met ijs bedekte veld.
In de namiddag speelde ik telkens met drie kinderen een spel waarin ze stellingen in het Engels moesten uitleggen, leuk om de kinderen wat beter te leren kennen!
Ik kreeg op het einde van de dag een lesrooster van de mentor. Ik zal voornamelijk Engels geven en  de leerlingen wat bijbrengen over België!

Ik kijk er al naar uit!